قلق‌گیری دو

تفنگ پُرِ من و دلِ خالیِ تو
در کارخانه
شَهدِ بِلا‌تکلیفی
با شربتِ شهادت مخلوط،
تا کار به جا های باریک…

چهار پنج سانت خطا داریم
ماشه در لمس انگشتانت و
شلیک به پر پر شدن گلهای اطرافت
می‌انجامد و
تاریک

نرم‌تر
زیر بارانِ نیامده و
برفِ نکوبیده و
خاکِ نَتکانده
بارانی‌ات پر بار از گُرگُرِ گونه‌ات
در ساعت سه عصر سوئد
و صبح زود کراچی
و جوش هم که میزنی
برای بلبل هاست

نمدار
نمناک
خاک آشنا
ناتمام

——————–

‏یکشنبه‏، 2013‏/02‏/17 – ‏15:32